Ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός (Σ.Ε.Π.) είναι θεσμός που εφαρμόζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στοχεύει στη συμβουλευτική στήριξη των μαθητών κατά τα διάφορα στάδια ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους σε συνδυασμό με την έγκυρη και πολύπλευρη πληροφόρησή τους για τις προσφερόμενες εκπαιδευτικές και επαγγελματικές επιλογές με απώτερο σκοπό την αρμονική και ενεργό ένταξή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Σκοποί και στόχοι της εφαρμογής του Σ.Ε.Π. στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός, όπως εφαρμόζεται στα Γυμνάσια της χώρας μας στοχεύει στην παροχή βοήθειας προς τους μαθητές, κατά τα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν τις κλίσεις τους, να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αναλυτικότερα οι γενικοί σκοποί που επιδιώκονται είναι οι εξής:
- Να σχηματίσουν οι μαθητές ολοκληρωμένη εικόνα για τον εαυτό τους.
- Να ενημερωθούν για θέματα εκπαίδευσης, κατάρτισης και αγοράς εργασίας.
- Να μάθουν να διερευνούν τον κόσμο της εργασίας και να λαμβάνουν αποφάσεις.
- Να προετοιμαστούν για τη μετάβασή τους σε επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα και για την είσοδό τους στην αγορά εργασίας.
- Να αναπτύξουν πνεύμα ομαδικότητας, συνεργασίας και καλής επικοινωνίας με τους γύρω τους, αποδεχόμενοι τις ιδιαιτερότητες του άλλου.
Οι ειδικότεροι στόχοι του μαθήματος του Σ.Ε.Π. μπορούν να ενταχθούν στις παρακάτω τέσσερις (4) ενότητες.
- Στην αυτογνωσία και την προσωπική ανάπτυξη των μαθητών.
- Στην ενημέρωσή τους για τις σπουδές, τα επαγγέλματα και την αγορά εργασίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στην αναζήτηση, κριτική ανάγνωση και επεξεργασία πληροφοριών.
- Στην ανάπτυξη της ικανότητας λήψης αποφάσεων.
- Στη μετάβαση από το ένα στάδιο εκπαίδευσης στο άλλο ή από την εκπαίδευση στο χώρο της απασχόλησης ή από τη μια επαγγελματική δραστηριότητα στην άλλη (αναπροσανατολισμός).
Μεθοδολογικές προσεγγίσεις της εφαρμογής του Π.Σ. του Σ.Ε.Π.
Για την επίτευξη των γενικών και ειδικών στόχων του Σ.Ε.Π. επιλέγονται ποικίλες μέθοδοι. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των μεθόδων είναι ότι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται ο μαθητής, ενώ απαιτείται συνεργασία και συμμετοχή όλης της ομάδας μέσα στην τάξη, σε κλίμα ψυχολογικής άνεσης και αποδοχής του άλλου.
Ο καθηγητής που εφαρμόζει το πρόγραμμα Σ.Ε.Π. θεωρείται συντονιστής – εμψυχωτής της ομάδας και διευκολυντής της μαθησιακής διαδικασίας. Δεν παραμένει, όμως απλός θεατής όσων συμβαίνουν στην τάξη. Σχεδιάζει τις διαδικασίες μάθησης, διαμορφώνει κατάλληλο παιδαγωγικό κλίμα, προσπαθεί να αναπτύξει δεξιότητες επικοινωνίας με άτομα και ομάδες, αλλά και με φορείς έξω από το σχολείο. Ο καθηγητής στηρίζει και βοηθάει τους μαθητές στις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές τους αποφάσεις, χωρίς να τους χειραγωγεί και να τους καθοδηγεί αυστηρά ο ίδιος. Εφαρμόζει μεθόδους που είναι κατάλληλες για την ηλικία, τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα των μαθητών και τις ιδιαιτερότητες της κάθε διδακτικής ενότητας. Ιδιαίτερη σημασία έχει η εναλλαγή των μεθόδων και ο συνδυασμός τους, έτσι ώστε το μάθημα να προκαλεί το ενδιαφέρον των μαθητών. Οι ειδικότερες μεθοδολογικές προσεγγίσεις που προτείνονται είναι οι παρακάτω:
1. Συμπλήρωση ερωτηματολογίου.
2. Επεξεργασία μη λεκτικού υλικού (πίνακες, διαγράμματα).
3. Συζήτηση σε ομάδες.
4. Συζήτηση μαθητών ανά ζεύγη.
5. Μελέτη περιπτώσεων ((case studies.
6. Εκφραστικές μέθοδοι.
7. Πρόσκληση επαγγελματιών στην τάξη.
8. Συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση.
Γκούμα Ελένη
Γκούμα Ελένη
